Z wielu względów (m. innymi historycznych) kryteria rozpoznawania schizofrenii są różne. W praktyce stosowane są cztery podejścia klasyfikacyjne – dwa historyczne (objawy opisane przez Bleulera oraz klasyfikacja Schneidera) oraz dwa skodyfikowane – DSM i ICD. Zastosowanie tych klasyfikacji wykazuje pewne zróżnicowanie – klasyfikacja ICD jest oficjalną i wymagana w Polsce. DSM jest używana raczej w badaniach naukowych. Podejścia historyczne nie mają statusu „oficjalnego” – są jedynie pomocnym narzędziem dla diagnosty.
Rozpoznanie opiera się na wywiadzie zebranym od pacjenta, a także nieprawidłowościach w zachowaniu dostrzeżonych przez członków rodziny, przyjaciół lub współpracowników oraz objawach spostrzeżonych przez psychiatrę, pracownika socjalnego, psychologa klinicznego lub innego klinicystę. Do rozpoznania schizofrenii muszą być spełnione określone kryteria, w których uwzględnia się obecność i długości trwania konkretnych objawów. Psychozy przypominające schizofrenię, lecz trwające krócej noszą nazwę zaburzeń schizofreniformicznych[4].
Wstępne postępowanie obejmuje zebranie wszechstronnego wywiadu oraz badanie fizykalne. Chociaż nie istnieją żadne badania laboratoryjne, które mogłyby potwierdzić rozpoznanie schizofrenii, to przeprowadza się różne badania celem wykluczenia innych stanów chorobowych, które mogą dać objawy psychotyczne podobne do tych w schizofrenii.
Schizofrenia wiąże się z upośledzeniem percepcji, myślenia i emocji oraz zaburzeń poznawczych. Obecne są również zaburzenia pamięci, spłycenie afektu, zdolności do wyrażania i przeżywania uczuć.
Według ICD-10:
| „ |
Zaburzenia schizofreniczne cechują się w ogólności podstawowymi i
charakterystycznymi zakłóceniami myślenia i spostrzegania oraz
niedostosowanym i spłyconym afektem. Jasna świadomość i sprawność
intelektu są zwykle zachowane, choć z czasem mogą powstawać pewne
deficyty poznawcze. Najważniejsze objawy psychopatologiczne obejmują:
echo myśli, nasyłanie oraz zabieranie myśli, rozgłaśnianie (odsłonięcie)
myśli, spostrzeżenia urojeniowe oraz urojenia oddziaływania wpływu i
owładnięcia, głosy omamowe komentujące lub dyskutujące o pacjencie w
trzeciej osobie, zaburzenia myślenia i objawy negatywne. Przebieg
schizofrenii może być albo ciągły, albo epizodyczny, z postępującym lub
stabilnym deficytem, lub też może być to jeden lub więcej epizodów z
pełną lub częściową remisją…
|
” |
- pozytywnych (inaczej „wytwórczych”), czyli dodatkowych w stosunku do normalnego funkcjonowania):
- halucynacji
- urojeń
- dziwacznych zachowań
- negatywnych (zmniejszających zdolności normalnego zachowania):
- ubóstwa mowy (mutyzm)
- anhedonii – niezdolność do spontanicznego przeżywania pozytywnych uczuć (np. radości, zadowolenia i optymizmu w ogóle)
- apatii
- nieuwagi
- zobojętnienia
- zubożenie mimiki
- trudności prowadzenia aktywności społecznej (rodzinnej, małżeńskiej, zawodowej, czynności samoobsługowych)
- trudności w komunikacji interpersonalnej.
http://pl.wikipedia.org/wiki/Schizofrenia
